photography Thomas Callens
Dries Celis werkt rond een mensbeeld: de mens als instinctief en intuïtief wezen die steeds op zoek is naar evenwicht, in een wereld vol verandering. De schilderijen tonen een mens die op zoek is naar veiligheid en geborgenheid enerzijds, anderzijds een mens die zoekt naar plezier, avontuur en vooruitgang. Thema’s als vruchtbaarheid, natuur, tijd, instinct en intuïtie komen veelvuldig aan bod. De sterfelijkheid van de mens is in elk werk aanwezig. Elk moment, postief of negatief is voor de mens belangrijk en waardevol. Het moment is de kleine tijdspanne waarin de mens echt leeft en ervaringen opdoet. Een moment kan een toevallige ontmoeting zijn, of een eenzame stilte.
De beelden zijn ongrijpbaar. Telkens de toeschouwer denkt betekenis te kunnen geven aan een lijn of vorm, wordt hij weer een andere richting uit gestuurd. Bepaalde figuren komen regelmatig terug, telkens in een nieuwe gedaante, als het ware in een nieuwe versie van zichzelf. De vormen in de beelden zoeken, ze houden zich aan elkaar vast en lijken te krimpen of te groeien. Telkens figuratie verschijnt, lijkt ze snel weer te verdwijnen. De lijn verbindt de werken. Ze komt en gaat, ze beweegt spontaan en onverwacht. De schilderijen zijn open, dezelfde openheid wordt verwacht van de toeschouwer. Er is een link met de landschapsschilderkunst, hoewel perspectief vaak wordt tegengewerkt.
De schilderstijl van Dries Celis is impulsief, speels en bestaat uit opbouwen en afbreken. Zijn werk is getekend door radicale veranderingen. Grote stukken doek worden overschilderd, waarna opnieuw gezocht wordt naar interessante details onder de verf. Sommige werken geven blijk van inherente onrust, en doorgedreven zoektochten, andere werken representeren de stilte en het vinden.
De zoektocht is de drijfveer van elk schilderij. Ontdekkingen die plaatsvinden op het ene schilderij, kunnen een plaats krijgen in het andere. Het werk van Dries Celis symboliseert ontmoeting. Een toevallige ontmoeting kan een werk een totaal andere richting uitsturen, waardoor het werk zijn evenwicht verliest. Telkens opnieuw dient dan gezocht te worden naar een tegengewicht, om het werk weer in balans te brengen.
Het werk van Dries Celis is een zoektocht naar datgene wat onveranderlijk is, naar datgene wat blijvend is, naar datgene wat standhoudt in elke storm, naar datgene wat niet beïnvloed kan worden, naar de wortels van elk werk, naar de menselijke natuur.